به گزارش قدس آنلاین، ترلان پروانه؛ بازیگر سینما و تلویزیون، ۱۸ تیرماه ۱۳۷۷ در خانواده فرهنگی در شهر شیراز به‌دنیا آمد، در سه‌سالگی از طرف چند شرکت تبلیغاتی برای ساخت تیزر دعوت به‌کار شد و همزمان در برنامه‌های آموزشی شبکه جام‌جم و شبکه یک سیما به ایفای نقش پرداخت و در فیلم سینمایی «رویای آخر» به کارگردانی مهرداد خوشبخت و سریال‌های «بچه‌های خیابان» به کارگردانی همایون اسعدیان و «تئاتر آفتاب» و «درخت» نقش‌های کوتاه بازی کرد و پس از آن تاکنون در بیش از شصت اثر سینمایی و تلویزیونی به ایفای نقش پرداخته است.
او در جشنواره فیلم کودک و نوجوان به‌خاطر بازی در فیلم «آهوی پیشونی‌سفید» برنده پروانه زرین به‌عنوان بهترین بازیگر دختر شد. ترلان پروانه، امسال در فیلم «فِراری» به کارگردانی علیرضا داوودنژاد و تهیه‌کنندگی جهانگیر کوثری در نقش شخصیت اصلی فیلم؛ یعنی «گلنار» بازی کرده است. در آستانه نمایش این فیلم در کاخ جشنواره، با این بازیگر جوان سینمای ایران گفت‌وگو کرده‌ایم.
لطفا درباره چگونگی پیوستنتان به پروژه «فِراری» و تجربه همکاریتان با علیرضا داوودنژاد به‌عنوان کارگردان و جهانگیر کوثری به‌عنوان تهیه‌کننده توضیح دهید.
از دفتر علیرضا داوودنژاد؛ کارگردان «فراری» با من تماس گرفتند و از من دعوت کردند تا جلسه‌ای را برگزار کنیم و در رابطه با نقش گفت‌وگو داشته باشیم. داوودنژاد از ابتدا به من گفت که آثارم را پیگیری کرده است و انتخاب او برای ایفای نقش گلنار، من هستم، مگر این‌که شخص بهتری را پیدا کند. البته پیش از آن‌که ما با هم صحبت کنیم، فراخوانی را منتشر کرده و از افراد زیادی تست گرفته بودند و از این جهت به نتیجه رسیده بودند که من گلنار «فراری» باشم. پس از آن، دورخوانی و تمرین را آغاز کردیم. در این میان، جهانگیر کوثری نه‌تنها به‌عنوان تهیه‌کننده بلکه به‌عنوان پدری مهربان در کنار گروه بود. جمیع این موارد باعث شد تا برای من یکی از بهترین فیلم‌ها در پرونده کاری‌ام رقم بخورد.
شخصیت «گلنار» چه تفاوت‌های عمده‌ای با سایر نقش‌هایی داشت که تاکنون در سینما و تلویزیون بازی کرده‌اید، و چگونه به طراحی و اجرای این نقش رسیدید؟
گلنار دختری ساده با رویاهای بزرگ است. برای درآوردن نقش، در پیش‌تولید، جلسات زیادی داشتیم، نقش را آنالیز کردیم و پس از بررسی‌های زیاد به نتیجه رسیدیم. موردی دیگری که وجود داشت این بود که گلنار می‌بایست لهجه شمالی داشته باشد. در این مورد، پس از این‌که با علیرضا داوودنژاد صحبت کردیم، روی آن کار کردیم و این لهجه را درآوردیم.
همکاری با محسن تنابنده در نقش راننده به‌عنوان پارتنر شما در این فیلم چگونه بود و آیا توانستید به تعامل مطلوبی در سکانس‌های مشترک با او برسید؟
صددرصد حضور محسن تنابنده به‌عنوان پارتنر، انرژی بسیار خوبی به من می‌داد که این حس در طول کار، تداوم داشت و کمک زیادی برای ایفای هرچه بهتر آن بود.
با توجه به فیلمبرداری این فیلم با سه‌دوربین همزمان، کار شما به‌عنوان بازیگر چه تفاوت‌ها و تمایزهایی با آثاری داشت که با یک دوربین فیلمبرداری می‌شد؟
البته کار‌کردن با سه دوربین دشوارتر است چون هم زمان باید بر هر سه دوربین تمرکز داشته باشید تا هر سه دوربین تصویر شما را داشته باشند و در دوربینی ماسکه نشده باشید. بازبینی پلن به‌جای یک بار، سه‌بار انجام می‌شود. مسلما این روند زمان فیلمبرداری را بسیار طولانی و طاقت‌فرسا می‌کرد.
شما از دوره کودکی در سینما و تلویزیون به عنوان بازیگر فعالیت کرده‌اید. به‌نظرتان ایفای نقش در فیلم «فِراری» می‌تواند نقطه عطفی در کارنامه بازیگری‌تان باشد؟
من از کودکی در سینما و تلویزیون فعالیت داشته‌ام. در هر مقطع زمانی، سعی می‌کردم کارها را گزینش و با دقت انتخاب کنم. به‌خصوص در چند سال اخیر، با وسواس و دقت بیشتری نقش‌ها را انتخاب کردم. ایفای نقش گلنار به‌لحاظ چالش‌هایی که برای من داشت، نقطه عطفی در کارنامه بازیگری من محسوب می‌شود.
پیش‌بینیتان از واکنش‌ها به بازی شما در جشنواره چیست و آیا به سیمرغ هم فکر می‌کنید؟
امیدوارم «فراری» بدرخشد. نه‌تنها من، به‌عنوان یکی از بازیگران بلکه تک تک اعضای گروه بی‌وقفه تلاش کردند تا بهترین کارشان را ارائه دهند. پس امیدوارم به‌خوبی دیده شوند. قطعا گرفتن سیمرغ آرزوی هر بازیگری است. این‌که از طرف داوران که بزرگان سینما هستند، انتخاب شوید، بسیار شیرین و لذت‌بخش است و انسان در هر مقطعی، تشویق را دوست دارد.
منبع: صبا
نظر شما